با عرض سلام و خسته نباشید خدمت دوستان مشکلم اینه که  عاشقی رو تجربه کردم  فقط تو دل خودم چون خجالت میکشم بهش بگم میترسم بگه نه اونوقت چی؟ لطفا اگه میشه کمکم کنید.

                                                     دوستان گلم سلام                                                  باآرزوی سلامتی روز افزون خدمت شما دوست گرامی هدف من از ایجاد این وبلاگ فقط برای رفع مشکلات شماکه در زندگی کسی را دوست داری ویا عاشقش شدین و نمی توانید چطوری بهش ندای دلتون رو برسونید که دوستش دارید  ویا عاشق شدین وبه محبوبتون نرسیدین ساخته شده تا شما مشکلتون رو برای ما بازگو کنید وما با استفاده از قرار دادن مطلب شما در وبلاگ  نظر دوستان دیگر را   می شنویم و ازطریق همین مطالب  مشکل شما رو بتوانیم حل کنیم.  من نمی دانم الان شما راجب این موضوعی که برایتان نوشتم چه فکر میکنید فقط اینو بدونید.که یه روزی من هم همین مشکل عاشق شدن رو داشتم وانقدر این موضوع تو دلم موند تا که یه روز اونی که واقعا از ته دل دوست داشتم از دست دادم. این مطلب از طرف نویسنده وبلاگ برای شما عزیزان مطرح شد تا بتوانیم با استفاده از نظرات بیننده های وبلاگ مشکل شما دوست عزیز رو بر طرف کنیم.    با تشکر  مدیر وبلاگ 

                                     تقدیم به دوستان گلم

آسمــــــــان را که می نگرم عطر خیالت مجالم نمی دهـــــــــــــــد... دوباره از نــــو باز می گـــــــــــــــردم به سر سطــــــــــــر، آنجا که نام زیبـــــــای تو نگاشتـــــــــــــــه شده اســـــــــت.... آنجا که نـــــــــــام من آغــــــــاز میشـــــــــــــــود ... آن لحظه که عشـــــق می روید و من در هوایش نفس می کشـــــم. فانوس ستاره ها را خاموش می کنـــــم و چهره ی مهتاب را در پشت  ابــــــرها پنهــــــان می کنـــــــم...   تا دستانم در دست های گرم تو جــــای دارد، چشـــــم هایم را بر روی هر آنچه دیدنــــــــی است می بنـــــــــدم.... تصنیف عشق را برایت زمزمه می کنـــــــم،،،،،، تا غروب ستاره ها کنارم بمان و بدان که عاشقانه دوستـــــــت دارم.

دخترک شانزده ساله بود که برای اولین بار عاشق پسر شد.. پسر قدبلند بود، صدای بمی داشت و همیشه شاگرد اول کلاس بود. دختر خجالتی نبود اما نمی خواست احساسات خود را به پسر ابراز کند، از اینکه راز این عشق را در قلبش نگه می داشت و دورادور او را می دید احساس خوشبختی می کرد.
در آن روزها، حتی یک سلام به یکدیگر، دل دختر را گرم می کرد. او که ساختن ستاره های کاغذی را یاد گرفته بود هر روز روی کاغذ کوچکی یک جمله برای پسر می نوشت و کاغذ را به شکل ستاره ای زیبا تا می کرد و داخل یک بطری بزرگ می انداخت. دختر با دیدن پیکر برازنده پسر با خود می گفت پسری مثل او دختری با موهای بلند و چشمان درشت را دوست خواهد داشت.
دختر موهایی بسیار سیاه ولی کوتاه داشت و وقتی لبخند می زد، چشمانش به باریکی یک خط می شد.
در ۱۹ سالگی دختر وارد یک دانشگاه متوسط شد و پسر با نمره ممتاز به دانشگاهی بزرگ در پایتخت راه یافت. یک شب، هنگامی که همه دختران خوابگاه برای دوست پسرهای خود نامه می نوشتند یا تلفنی با آنها حرف می زدند، دختر در سکوت به شماره ای که از مدت ها پیش حفظ کرده بود نگاه می کرد. آن شب برای نخستین بار دلتنگی را به معنای واقعی حس کرد.
روزها می گذشت و او زندگی رنگارنگ دانشگاهی را بدون توجه پشت سر می گذاشت. به یاد نداشت چند بار دست های دوستی را که به سویش دراز می شد، رد کرده بود. در این چهار سال تنها در پی آن بود که برای فوق لیسانس در دانشگاهی که پسر درس می خواند، پذیرفته شود. در تمام این مدت دختر یک بار هم موهایش را کوتاه نکرد.
دختر بیست و دو ساله بود که به عنوان شاگرد اول وارد دانشگاه پسر شد. اما پسر در همان سال فارغ التحصیل شد و کاری در مدرسه دولتی پیدا کرد. زندگی دختر مثل گذشته ادامه داشت و بطری های روی قفسه اش به شش تا رسیده بود.
دختر در بیست و پنج سالگی از دانشگاه فارغ التحصیل شد و در شهر پسر کاری پیدا کرد. در تماس با دوستان دیگرش شنید که پسر شرکتی باز کرده و تجارت موفقی را آغاز کرده است. چند ماه بعد، دختر کارت دعوت مراسم ازدواج پسر را دریافت کرد. در مراسم عروسی، دختر به چهره شاد و خوشبخت عروس و داماد چشم دوخته بود و بدون آنکه شرابی بنوشد، مست شد.
زندگی ادامه داشت. دختر دیگر جوان نبود، در بیست و هفت سالگی با یکی از همکارانش ازدواج کرد. شب قبل از مراسم ازدواجش، مثل گذشته روی یک کاغذ کوچک نوشت: فردا ازدواج می کنم اما قلبم از آن توست… و کاغذ را به شکل ستاره ای زیبا تا کرد.

ده سال بعد، روزی دختر به طور اتفاقی شنید که شرکت پسر با مشکلات بزرگی مواجه شده و در حال ورشکستگی است. همسرش از او جدا شده و طلبکارانش هر روز او را آزار می دهند. دختر بسیار نگران شد و به جستجویش رفت.. شبی در باشگاهی، پسر را مست پیدا کرد. دختر حرف زیادی نزد، تنها کارت بانکی خود را که تمام پس اندازش در آن بود در دست پسر گذاشت. پسر دست دختر را محکم گرفت، اما دختر با لبخند دستش را رد کرد و گفت: مست هستید، مواظب خودتان باشید.
زن پنجاه و پنج ساله شد، از همسرش جدا شده بود و تنها زندگی می کرد. در این سالها پسر با پول های دختر تجارت خود را نجات داد. روزی دختر را پیدا کرد و خواست دو برابر آن پول و ۲۰ درصد سهام شرکت خود را به او بدهد اما دختر همه را رد کرد و پیش از آنکه پسر حرفی بزند گفت: دوست هستیم، مگر نه؟
پسر برای مدت طولانی به او نگاه کرد و در آخر لبخند زد.
چند ماه بعد، پسر دوباره ازدواج کرد، دختر نامه تبریک زیبایی برایش نوشت ولی به مراسم عروسی اش نرفت.
مدتی بعد دختر به شدت مریض شد، در آخرین روزهای زندگیش، هر روز در بیمارستان یک ستاره زیبا می ساخت. در آخرین لحظه، در میان دوستان و اعضای خانواده اش، پسر را بازشناخت و گفت: در قفسه خانه ام سی و شش بطری دارم، می توانید آن را برای من نگهدارید؟
پسر پذیرفت و دختر با لبخند آرامش جان سپرد.
مرد هفتاد و هفت ساله در حیاط خانه اش در حال استراحت بود که ناگهان نوه اش یک ستاره زیبا را در دستش گذاشت و پرسید: پدر بزرگ، نوشته های روی این ستاره چیست؟
مرد با دیدن ستاره باز شده و خواندن جمله رویش، مبهوت پرسید: این را از کجا پیدا کردی؟ کودک جواب داد: از بطری روی کتاب خانه پیدایش کردم.
پدربزرگ، رویش چه نوشته شده است؟
پدربزرگ، چرا گریه می کنید؟
کاغذ به زمین افتاد. رویش نوشته شده بود::

معنای خوشبختی این است که در دنیا کسی هست که بی اعتنا به نتیجه، دوستت دارد.

من یک شکلات گذاشتم توی دستش .او یک شکلات گذاشت توی دستم .
من بچه بودم . او هم بچه بود. سرم را بالا کردم او هم سرش را بالا کرد . دید که مرا میشناسد .
خندیدم . گفت :« دوستیم ؟ »
گفتم : «دوست دوست »
گفت : « تا کجا؟‌»
گفتم : دوستی که « تا » ندارد !.
گفت : « تا مرگ ! »
خندیدم و گفتم : « گفتم که تا ندارد ! »
گفت : « باشد ، تا پس از مرگ !‌»‌
گفتم :‌« نه نه نه ، تا ندارد »

گفت :‌« قبول تا آنجا که همه زنده میشوند‌،‌یعنی زندگی پس از مرگ . باز با هم دوستیم . تا بهشت تا جهنم ، تا هر کجا که باشد من و تو با هم دوستیم.»
خندیدم گفتم :« تو برایش تا هر کجا که دلت میخواهد یک «تاا» بگذار . اصلا یک تا بکش از یک سر این دنیا تا سر آن دنیا . اما من اصلا تا نمیگذارم .»
نگاهم کرد .نگاهش کردم . باور نمیکرد . می دانستم او میخواست حتما دوستی مان تا داشته باشد .
دوستی بدون تا را نمیفهمید.
گفت:« بیا برای دوستیمان یک نشانه بگذاریم .»
گفتم : « باشد تو بگذار .» گفت :‌« شکلات .هر بار که همدیگر را می بینیم یک شکلات مال تو یکی مال من . باشد ؟ »
گفتم :« باشد .»
هر بار یک شکلات میگذاشتم توی دستش . او هم یک شکلات توی دست من . باز همدیگر را نگاه میکردیم یعنی که دوستیم .
دوست دوست .
من تندی شکلاتم را باز میکردم و میگذاشتم توی دهانم و تند تند آن را میمکیدم .
میگفت : « شکمو ، تو دوست شکموئی هستی »
و شکلاتش را میگذاشت توی صندوق کوچولوی قشنگی .
میگفتم :«‌بخورش ! » میگفت :« تمام میشود . میخواهم تمام نشود . برای همیشه بماند .»
صندوقش پر از شکلات شده بود .
هیچ کدامش را نمیخورد . من همه اش را خورده بودم .
گفتم :‌«‌اگر یک روز شکلاتهایت را مورچه ها بخورند یا کرمها . آنوقت چکار میکنی ؟ »
گفت :« مواظبشان هستم . » میگفت میخواهم نگهشان دارم تا وقتی دوست هستیم و من شکلات را میگذاشتم توی دهانم
و میگفتم : « نه نه نه تا ندارد . دوستی که تا ندارد . »

یک سال . دو سال . چهار سال . هفت سال . ده سال . بیست سال شده است او بزرگ شده است
من بزرگ شده ام . من همه شکلات ها را خورده ام . او همه شکلات ها را نگه داشته است .
او آمده امشب تا خداحافظی کند .
میخواهد برود . برود آن دور دورها ..
میگوید :‌«‌میروم اما زود برمیگردم »
من میدانم . میرود و برنمیگردد . یادش رفت شکلات را به من بدهد .
من یادم نرفت .
یک شکلات گذاشتم کف دستش گفتم :‌«‌این برای خوردن . »
و یک شکلات هم گذاشتم کف آن دستش و گفتم :‌« این هم آخرین شکلات برای صندوق کوچکت » .
یادش رفته بود که صندوقی دارد برای شکلاتهایش . هر دو را خورد و خندیدم .
میدانستم دوستی من « تا» ندارد .میدانستم دوستی او « تا » دارد .
مثل همیشه .
خوب شد همه شکلاتهایم را خوردم . اما او هیچ کدامشان را نخورد .
حالا با یک صندوق پر از شکلات چه خواهد کرد ؟! ...

 نقاش نیستم ! اما تمام لحظه های بی تو بودن را درد میکشم .

 ای که یادت بهترین مفهوم بیداریست / عطر یادت تا ابد در خاطرم جاریست .

 دلم اعدام عشق است به دار قلب خاموشت / بدان تا لحظه ی مردن نخواهم کرد فراموشت .

 اگه عشقم حقیره ، اگه جسمم کویره ، اگه همیشه تنهام ، اگه خالیه دستام ، برای تو عاشق ترین عاشق دنیام .

 با یاد چشمهای تو خوب است خواب من / از ابرها کناره بگیر آفتاب من / چشم تو را کجای جهان جستجو کنم / پایان بده به تب و تاب بی حساب من .

 میان چشم تو ییلاق کردم / در عشق تو خودم را چاق کردم / از این پس بی تو مفهومی ندارم / دلم را بر دلت سنجاق کردم .

 از بس که درون سینه تنها مانده / درمانده ام از دست دل وامانده / در داخل سینه درد شیرینی هست / آیا دل من پیش شما جا مانده ؟

 اینقدر خیالهای بیهوده نباف / ماییم و دو خط رباعی و یک دل صاف / در آیینه ی دلم به جز عکس تو نیست / شک داری اگر ، بیا دلم را بشکاف .

+ اوج نیاز قلب من در به در نگاهته / آرامش درون من دیدن روی ماهته .

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد / نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد / عالم از ناله ی عشاق مبادا خالی / که خوش آهنگ و فرح بخش هوایی دارد .

   
امشب دلم گرفته است
می خواهم از گرفته های دلم برایت بگویم
از ابرهای تیره ای که با نسیم خیانت به آسمان دلم آوردی
می خواهم گریه کنم اما نمی توانم ...
می خواهم تو را به یاد بیاورم ...
و با نگاه چشمان تو تا به صبح مژه بر هم نزنم
اما افسوس ... گذشت دقایق چهره ات را از یاد من برده اند ! ...
می خواهم اولین ساعتی که نگاهم کردی رو
به یاد بیاورم ... اما افسوس ...
آخرین نگاه تلخ و سرد تو نمی گذارد ! ...
می خواهم اولین دقایق با تو بودن را
به یاد بیاورم ... اما افسوس ...
می خواهم از گرفته های دلم برایت بگویم
اما نه! دلم نمی آید .....

حرف های دلم برای تو ای نازنیم

 حرفهای نا گفته ام برای تو

مرگ را برای سکوت رقم زدم تا به فریاد برسد ولی همان سکوت هم ساکت شد

قلمم عاشق شد

نمیدانم کدامشان خواب را از چشمان خفته ام ! ربوده

نورسفید لامپ مهتابی که سعی دارد رنگ رخسار من و هم اتاقی هایم را پریده تر

جلوه دهد

یا سرمایی که تامغز استخوانم رخنه کرده

یا فکر وخیالی که حتی یک دم رهایم نمیکند

فردا روز بزرگی است

برای من

برای تو

برای عشقمان

فردا که مرا درآن لباس سپید خواهی دید ..چه میکنی؟

فردا که چشمان درشت من بر حرکات تو تنگ خواهند شد

همه که رفتند ..تنها من می مانم و تو و سکوت

دوست دارم حرفهایت را بگویی..هرآنچه در صندوقچه دل پنهانش کرده بودی

قول میدهم درروشنای چشمانت ننگرم تا آسوده برزبان برانی حرفهای مگوی دلت را

میدانم برایم از دوست داشتن خواهی گفت....از عشق ....از.....

چه شیرین است به خواب رفتن

آن دم که لالایی اش ... نغمه های عاشقانه ای باشد که توبرایم میخوانی

صدای چکیدن قطره اب مرا از رویای تو بیرون میکشد

ان باریدن آغاز کرده و قطراتی چند از باران از درز شیشه شکسته

خودرا به داخل می افکنند تا خواب اشفته ما را اشفته تر سازند

میلرزم...هم از سرما .. هم از ترسی که درجانم ریشه دوانده

همیشه از تاریکی در هراس بودم

وامشب از این همه نور

از این چهره های سفید می ترسم

از خودم

از صورت رنگ پریده ای که چشمانش را بسته

مرز لبها و صورتش را تشخیص نمیدهم..هردو به رنگ بی رنگی گرویده اند

..اثری از آن چاله کوچک خنده ..بر چهره اش و برق شیطنت درچشمان خفته اش نمی

از روح عریانم که حجاب جسم به تن ندارد....از همه میترسم.

دلم میخواهد گریه کنم با صدای بلند

ولی میترسم

بیم آن دارم که همانند پیکر خفته برتخت مجاور ،

قندیل اشک برگوشه بوم بیرنگ صورتم ، نقاشی شود

یادت را به من بده

خاطره خوب فردا را.....تا از این کابوسهای مرگ آور!! درامان باشم

فردا که باردیگر خواهمت دید

مباد که لرزه بر شانه های مردانه ات مستولی گردد

مباد که اشک روشنای چشمانت را در خود بشوید

مباد که غم پرکشیدن پرستوی عشقت، پشتت را خمیده کرده باشد

برایم همچون همیشه استوار باش نه

مگرنه اینکه وعده کردیم که عشقمان جاودانه باشد

و نه محصور به حجم حقیراین دنیا...؟!

مگرنه اینکه من عشق حک شده برقلبم را درسینه خاک دفن میکنم

درکنارخودم..... تا دست هیچ نامحرمی بدان نرسد..؟!

غم به خانه مهربان دلت مهمان نکن عزیزکم

که دستان محرم خاک ، پیکر مرا در آغوش میکشد

بوی بهار درفضا پیچیده

ولی به حساب ثانیه هایی که من نگاه داشته ام باید خزان باشد وبرگریزان ..!!؟؟

در رگهای خشکیده ام ، خون زندگی می جوشد

و پلک سنگینم برآن است تا چشمان خفته ام را به دیدن وادارکند..!

مراچه شده؟

این حس زندگی چیست که تاعمق وجودم جاریست؟؟!!

ت دارم بیشتر از دیروز...وکمتر از فردا...برای همیشه

آری این صدای توست

صدای تو که پس از این همه سال به دیدارم شتافته ای ...وباآمدنت

بهار را به رخ پاییز کشیده ای

ینه ای میخواهم

مرافرصتی کوتاه بده تا دستی بر چهره خاک گرفته ام بکشم و

شانه ای برگیسوان پوسیده ام

دوست دارم همچون روزهای خوب دور

" زیباترین فرشته خدا بر روی زمین "

باشم برای تو

یادت هست که مرا به این نام میخواندی؟

لبان بسته ام را به سختی می گشایم تا عزیزترینم را به نام بخوانم

. که ناگهان

صدای غیر

صوت نامحرمی

خلوت عاشقانه مان را

میشکند

خدای من

نه خدایا

بگو که چشمانم دردیدن راه خطا می پیمایند

بگو که در نتیجه سالها ندیدن..هنوزهم دیدن برایشان دشواراست

بگو انچه که از پس این تل خاک وآن سنگ می بینم کذب محض است..

بگو که دستان آن دختر زیبا رو ی دردست تونیست

وچشمانش در نگاه مهربان تو گره نخورده اند

بگو

گو که نغمه های عاشقانه ات را برای او سرنداده بودی

بگو که برای دیدار من دراین کنج دلگیر دنیا فرود آمده ای

نه برای دیدار از پدر دخترکی که حلقه دستانتان درهم تنگ تر میشود

نفسم درسینه حبس شده

نگاهت بر نوشته سنگ مزارم مات مانده

حال دانستی که بربام خانه چه کسی نشسته ای

قلبم به درد می آید

آری اندوهگینم

اندوهناک ازاین که نیستم ...تا دراین ثانیه شوم ، شانه هایم پناه اشکهای

زلالت باشند

تا همچو گذشته ،

همراهیم

مرهمی باشد بر زخمهای دل مهربانت

روی از نامم که بر سنگ حک شده برمیگردانی و

شانه بالا می اندازی که

یعنی مهم نیست

و باز لبخند دل انگیزت را به چشمان مشتاق عشق تازه ات هدیه میدهی

چه ساده دل بودم که می اندیشیدم بیماریحاصل از اندوه پرکشیدن من

مجال حضور را از توگرفت که نتوانستی نگاههای خیست را

به زمان خاکسپاری بدرقه راهم کنی

تومیروی و من می میرم

امید دیدار تو که این سالها مرا به زنده ماندن وا میداشت

در دم به یاس وسرخوردگیی تلخ بدل میشود

و من تسلیم بوسه شیرین فرشته مرگ میشوم

صدای گامهایت از دورشدنت خبر میدهند

چه بیرحم بودی..ومن چه ساده..... دل درگرو مهر نداشته ات گذارده بودم

انقدر حقیربودم برایت که حتی به فاتحه ای یادم را زنده نکردی

آنقدر بی مقدار که حرمت عشق یکسویه مان را

با به رخ کشیدن حضور "غیر" شکستی

ومن اکنون... پس از سالها

میترسم از تاریکی خانه ای که نامم بر آن نقش بسته

کور سوی امید به دیدار محبومبم به خاموشی گراییده و

سراسر وجودم را سیاهی مرگ فراگرفته

دستانم را به سمت آسمان دراز میکنم

دراز که نه

سقف کوتاه خانه ام حتی مجال این را از من گرفته

ازخدا زندگی طلب میکنم

فرصتی دوباره برای زندگی کردن

و عاشق نبودن

عشق
نميخوام بگم که قدر يه دنيا دوستت دارم...

نميخوام بگم که مثل گلی...

نميخوام بگم که سياهی چشمات مثل شبهای پر ستاره اس...

نميخوام بگم که مثل اب پاک و زلالی...

نميخوام بگم که دوستت دارم.

بلکه من عاشقتم...

چون دنيا يه روز تموم ميشه...

چون گل هم يه روز پژمرده ميشه...

چون شب هم بالاخره تموم ميشه...